Tahkim Yönetişimi Fracas Soruyu Yeniden Açıyor: Neden Dao’lar?
Kripto, merkezi olmayan özerk kuruluşların tam olarak ne olmasını istiyor?
Birkaç yıl önce, tao’ların olasılığı hakkında şiir yazan eski bir Coindesk ile birkaç soğuk sohbetten bahsettiğimi hatırlıyorum. Pek çok insan Dao’ları tanımlarken oldukça indirgemeci olmaya istekli olsa da, “Banka hesaplarıyla uyuşmazlıklar” söz konusu olduğunda, bu teknoloji destekli sosyal organizasyonların geleneksel llc’lere ve devlet kurumlarına rakip kuruluşlar haline gelebileceğine dair gerçek bir umut da var.
Dao’ların gücü, olasılığı ve politikası hakkında düşünmenin bu “üçüncü yolu”, akıllı sözleşmeleri insan karar vermeyi otomatikleştirmenin bir yolu olarak gösteriyor. Grup için temel kurallar önceden belirlenmiş ve kodda sabitlenmiştir, sonuçta belirteç sahiplerinin bu kararlar isteğe bağlı olduğunda daha iyi yönetişim kararları vermelerine olanak tanır. Dao’lar bu anlamda insan faaliyetlerini hem güçlendirir hem de en aza indirir. Multisig cüzdanlar tek güç brokerlerini ortadan kaldırır, blockchainler demokratik süreçleri şeffaf hale getirir ve token dağıtımları hissesi olan herkese söz hakkı verir.
Bununla birlikte, en çok kullanılan Ethereum katman 2 blok zincirlerinden biri olan Arbitrium’daki son yönetişim çatlakları, Dao’ların ne kadar ileri gitmesi gerektiğini ortaya koyuyor. Bu sistemler, merkezi şirketlerin veya devlet faaliyetlerinin yerini alacak veya tamamlayacak şekilde ölçeklenebiliyorsa, endüstrinin gerçekte ne için iyi olduklarını bulması gerekir. Bu, her dao’nun önceden belirlenmiş bir planı izlemesi gerektiğini önermek değildir. (Aslında, herhangi bir iyi “genel amaçlı teknoloji” gibi, Dao’larla ilgili sorunların çoğu, birçok farklı ve çoğu zaman ilgisiz kurum türünü tanımlamayı amaçlayan dağınık bir kategorizasyon olmaktan kaynaklanmaktadır.) Ancak katılımcılar oturum açarken ne bekleyeceklerini bilmelidirler.
Arbitrum’un DAO’SU, protokolün gelişiminin kontrolünü, Arbitrum’u başlatan şirket olan Zincir Dışı Laboratuvarlardan “merkezden uzaklaştırmanın” ve kullanıcıları ve “topluluğu” bir araya getirmenin bir yolu olarak sunuldu. Jetonlar havaya uçuruldu, sistemin erken benimseyenlerine bir ödül, görünüşe göre büyük bir vaatle. Ne yazık ki, projenin iyi niyet ve tutarlı bir kullanıcı tabanı oluşturması yaklaşık 18 ay sürdü, ardından projenin Anlaşmazlığı eleştirmenlerine göre beş dakika içinde güvenilirliğine zarar verdi.
DAO, protokol geliştirmeyi yönlendirmeye devam edecek olan yeni oluşturulan Cayman Adaları tescilli Arbitrum Vakfı için daha çok incir yaprağı olan “ademi merkeziyetçilik tiyatrosu” nun parlayan bir örneğidir. Defiant’ın bildirdiğine göre, Arbitrum’un başlangıç giderleriyle ilgili borçları ödemek için yaklaşık 750 milyon ARB (daha sonra yaklaşık 1 milyar dolar değerinde) tahsis edilmişti ve kalan jetonların çoğu Vakfın uygun gördüğü şekilde ödenecekti.
Bu başlı başına bir sorun değil. Birçok kripto projesi tokenleri ödüllendirdi ve vakıflara “topluluk geliştirme” yetkileri / sorumlulukları verdi. Arbitrum Vakfı, OP token arzının% 5’ine vakfına verilen rakip Ethereum katman 2 İyimserliğinin kurucularına veya tümünün% 12’sinden fazlasına verilen Solana Vakfı’na kıyasla token arzının% 7’sini alacaktı.
Özellikle Vakfın yeniden düzenleneceği düşünüldüğünde, tam olarak ne olduğunu tekrar gözden geçirmeye değmez. Ancak sorun, Arbitrium güç komisyoncularının örgütü finanse etmek için oy kullanılmadan önce karar vermesi nedeniyle başladı. “Lidersiz bir kooperatif” olarak tanımlanan DAO, esasen bir lastik damgaya indirgendi. Bu, özerk akıllı sözleşmelerin arkasında genellikle ademi merkeziyetçiliğin neye benzediğine tam olarak karar veren insan aktörlerin olduğunu gösteriyor.
Vakıf üyesi Patrick Mccorry’nin DAO yönetişim forumu’nda yazdığı gibi: “Vakıf bunu, DAO Hazinesinden gelen ilk hibe talebi değil, ilk kurulumunun onaylanması olarak değerlendirdi ve gerçekten de bu belirteçleri dao’nun yararına kullanmaya başladı. operasyonel amaçlar için bazı fonların stabilcoinlere dönüştürülmesi de dahil olmak üzere.”
Bir katman 2’nin çalışması için bir jetona ihtiyaç duyup duymadığı ve teknolojinin doğrudan demokrasiler, sahte veya başka bir şekilde inşa edilip edilmeyeceği konusunda meşru sorular var.
Bu, kripto’nun bugüne kadarki belki de en iyi bilinen GÜNLÜK deneyle öğrendiği bir derstir: ABD Anayasası’nın tarihi bir kopyasını elde etme hedefinde başarısız olan Anayasa GÜNÜ. Bu proje, açık artırmada kimin teklif vereceği ve sermayenin kitle fonlamalarına nasıl iade edileceği de dahil olmak üzere, kripto yönetimini hala rahatsız eden konularla doluydu. İnsan karar verme sürecini soyutlamak için kullanılan teknolojiyi soyutlayın ve çoğu zaman sadece birkaç önemli karar verici bulacaksınız.
Arbitrum topluluğunun ilk planı tamamen reddettiği ve şimdi şeffaflık talep ettiği konusunda gümüş bir astar var. İnsanlar kayda baktılar ve 50 milyon ARB tokeninin muhtemelen satılık olarak Binance’e taşındığını ve 40 milyonunun kripto piyasası üreticisi Wintermute’a ödünç verildiğini gördüler. Birçoğunun iddia ettiği gibi, arb’nin “işe yaramaz bir yönetişim belirteci” olması o kadar da değil, yönetişimin başından beri tek taraflı olması. Belki de bu, servetle orantılı olarak güç veren ve bazı kullanıcılara sistemin nasıl çalıştığını dikte etmeleri için diğerlerinden daha fazla güç veren herhangi bir sistemde kaçınılmazdır.
Kripto bugün yeni teknolojilerin gelişimini denetlemek için yetkili karar vericilere ihtiyaç duyuyor. Dao’lar katılımı artırmak için güçlü araçlar olabilir. Toplu olarak yönetilen ve gerçekten sadece markalı bir belirteç ile uyumsuz olduklarını açıkça belirten işleyen kuruluşlara birçok örnek vardır. Ancak “merkeziyetsizleşmeden” önce, proje liderlerinin ilk etapta bir DAO’YA ihtiyaç olup olmadığını ve dao’larının tam olarak ne olması gerektiğini sormaları gerekiyor.
